دلنوشته زیبا نوشتن زنانه همیشه درد نیست از مریم اسدی

نوشتن زنانه همیشه درد نیست…
میشودگاهی انگشتانت را جای اینکه در خون جگر فرو کنی ، رنگ کنی و شعرهای رنگی بخوانی موهایت را ببندی و با رژها توی آینه خیالبافی کنی
میتوانی عطر صورتی ات را برداری و خودت را بریزی کف خانه، کف اتاق…
فنجان قهوه ات را برداری و روی پنجه هایت کمی برقصی تند شوی آرام شوی و وقتی قلبت تند تند زد فنجان را یکهو سر بکشی
اصلا زن که همه اش گوشه اتاق نشستن و نداشتن ها را شمردن نیست
همین که فنجانی چایی بریزی بروی لبه ی بالکن…

و باد لای موهایت بپیچد و خیال کنی داری هنجارهای بزرگی میشکنی همینکه تنت را پرت کرده ای توی آغوش باد…
یا همین فیلم آخری که دیده ای را توی خودت مرور کنی

و فکر کنی فلسفه اش همینی نبود که به نظر می امد و خودت را به چالش و نقد فیلم دعوت کنی
یا همین که اجاق روشن را به پچ پچ قابلمه دعوت کنی و برای شام ….
شام …
شام…
و فرو بروی توی شبهایی که تنهایی ات را چوب خط میکشی
اصلا زن که باشی باید چوب خط های تنهایی ات را هی بشمری و فکر پریدن از بالکن را هر روز به شیوه ای نوین نقاشی کنی

نویسنده : مریم اسدی